سلام دوستان
من قبلا ی مطلب گذاشته بود در لینک زیر :
نرسیدن به بلوغ کامل
به خاطر همون مشکل ی مسئه دیگه هم برام پیش اومده که از اول بگم بهتره
شغل پدرم ی طوریه که چن سال ی بار باید شهر عوض کنیم
از بچگی تا 7 سالگی اصفهان بودیم مشکل خاصی نبود
از 7 سالگی تا 14 سالگی هم اومدیم تهران بازم مشکل خاصی نبود
ولی الان 2 ساله اومدیم شهر قم و من نسبت به این شهر حس خیلی بدی دارم
اصلا انگار شهر جنگ زده است هیچ چیز درست حسابی نداره از کلاساش گرفته تا تفریحاتش و ...
از اینا که بگذریم مشکل اصلی من اینه
من توی شهر های اصفهان و تهران تیپ میزدم البته نه تیپ جلف ! مثلا تیپ اسپورت یا مجلسی یا هرچیز دیگه ای
ولی این شهر انگار مردمش قدیمین
چه هم سن و سال های من چه بزرگتر لباس های خیلی قدیمی میپوشن نمیدونم چجوری توضیح بدم مثلا تیپ مذهبی
من با لباساشون مشکل ندارم به هرحال انتخابشونه و لباسیه که دوست دارن ولی مشکل من از اینجا شروع میشه که وقتی با همون لباسایی که توی تهران یا اصفهان میپوشیدم میرم بیرون همه ی جوریم نگاهم میکنن ( حالت نگاه چپ چپ) و انگار تو چشم هستم
بعضی هاشون هم مستقیم یا غیر مستقیم گفتن چه بچه ی سوسولی با اینکه واقعا من تیپم جلف نیست . انگار هرکی تیپ میزنه تو این شهر بچه سوسوله
من چند بار سعی کردم لباسایی که اون ها میپوشن رو بپوشم ولی اصلا احساس خوبی نداشتم بعد از پوشیدنشون و اعتماد به نفسم میرفت رو 0
اصلا مردمش ی جورین. چشم چرونن. ببخشید این رو عنوان میکنم ولی من که پسرم جرئت ندارم برم بیرون دیگه نمیدونم زناشون چطوری توی این شهر زندگی میکنن
سرهرکوچه یکی وایساده با ی سیگار مردم و میپاد و چپ چپ نگاه میکنه انگار طلب کاره
من نمیدونم چیکار کنم ؟
اصلا نرم بیرون هم که نمیشه افسردگی میگیرم
به نظرتون چطور به این نگاه ها اهمیت ندم ؟
پیشاپیش از قمی های عزیز هم معذرت میخوام اگه توی جملات همرو جمع بستم چون سریع تایپ کردم
البته واقعا اکثرا کساییکه من دیدم اخلاقشون همینی بود که گفتم